-
1 клатя
кла̀тя гл. 1. schütteln sw.V. hb tr.V., wackeln sw.V. hb itr.V. ( нещо mit etw. (Dat)); 2. ( люлея) schaukeln sw.V. hb tr.V.; клатя се ( люлея се) schwanken sw.V. hb itr.V., wanken sw.V. hb itr.V.; разг. watscheln sw.V. hb itr.V.; ( олюлявам се) wackeln sw.V. hb itr.V.; Зъбите му се клатят Seine Zähne wackeln; Земята под тях се клати Der Boden unter ihren Füßen wankt.